Korepetycje. Jestem złą nauczycielką.

Moja cotygodniowa radość czyta opis bluzeczki, którą ma potem narysować.

— "Dziecięcy, zabawny t-shirt uszyty jest z miękkiej i elastycznej, niezbyt grubej bawełny..."
A co to stójka?
— Taki stojący krótki jakby kołnierzyk. Rysuj.

rysuje

— Słonko, a jaki był w tym opisie rękaw?
— Krótki.
— A ty co narysowałeś?
— Długi.
— No to zmaż te rękawy i zrób krótkie,
— Eee nie, to ja tylko przedłużę resztę.
— Ale chłopie, to teraz wygląda jak sukienka z długim rękawem!
— Ok, nie ma sprawy proszę panią, przerobiłem ten dół na spodnie.
— Ale to ma być BLUZECZKA! Z KRÓT-KIM RĘ-KA-WEM! Rysujesz? Ok.
— A proszę panią, a co to jest stójka?

...

— Wybierz sobie jeden z rysunków, pokoloruj i opisuj. Najlepiej ten dzbanek albo ptaka, bo te się będzie dobrze opisywać.
— A dlaczego akurat te?
— Przecież ci powiedziałam.
— A ja chcę ten.
— Dobrze, to opisuj ten breloczek. Pokoloruj ten z kluczami.
— A ja chcę ten drugi.
— A JA CHCĘ TEN. Chłopczyku, błagam, ja tu jestem nauczycielem, rozumiesz?, proszę Cię, zrób to, co mówię.
— Ok. To opisuję. Dziecięce zabawne klucze...
— Co!?
— No pani kazała, żeby opis był taki jak tamten.
— Tak samo dokładny!
— Aha. Opisuję breloczek z kluczami. Klucze służą do...
— Ale nie mów, do czego służą. Chodzi o opis tego, co jest na zdjęciu.
— Opisuję breloczek z kluczami. Jest czerwono-sraczkowaty.
— Ślicznie. A znasz jakieś bardziej polityczne określenia?
— Opisuję breloczek z kluczami. Breloczek ma brzegi czerwone, a w środku ma... no jaki to może być kolor? jabłka skwaśniałego.
— Ok, może być. Dalej.
— Klucze są wykonane z metalu, polakierowane na epitet.
— Co ty piszesz?!
— No bo „zielono” to epitet.
— Świetnie, że to wiesz*, ale napisz „na zielono”, a nie że epitet.
— A to ja napiszę w nawiasie „epitet”
— Grrrrr!
— No dobrze, to ja już napiszę, że zielono.

*) Dałam ciała. To n i e j e s t epitet.

...

— Dobra. A na koniec opisz ten dzban.
— Opisuję dzban. Dzban wygląda tak jak na rysunku.

Jestem złą nauczycielką.