Klub Niewidzialnej Ręki

Po przeprawie ze stolikiem, który w końcu wynieśliśmy na śmietnik, na placu boju został jeszcze szmatkowy dywanik. Leżał sobie na lewo od drzwi, cichutko udawał wycieraczkę i wszyscy go lubili...

Zauważyliśmy, że któryś z sąsiadów (z pewnością anonim od karteczki) z podziwu godnym uporem przysuwa dywanik tak, żeby leżał jak najbliżej naszych drzwi. W porównaniu z pierwotnym położeniem szmacianego nieszczęścia "jak najbliżej" to było jakieś 10 cm różnicy.
Od dobrych dwóch tygodni każdy dzień wyglądał tak: wychodzimy z domu, odsuwamy dywanik o 10 cm, wracamy - o, przesunięty! - odsuwamy dywanik o 10 cm, wychodzimy do sklepu - o, przesunięty! - odsuwamy, wracamy - o! - odsuwamy... Świetna zabawa.

Dziś rano zauważyłam, że dywanik zniknął.

- Aaa, zapomniałam Ci powiedzieć! Zniknął dywanik!
- O! Rano chyba jeszcze był.
- Kiedy wychodziłam, już nie było. Zwinęli go w ciągu pół godziny...
- Albo czekaj, wieczorem był!
- No to nie ma. Ale kto to zrobił? Sąsiad?

- Może ktoś go wziął do prania?

- Do prania, hyhy. I co, odłoży nam czysty na wycieraczkę? Żebyśmy już schowali do domu?

- No, na to liczę. A jak nie - zgłosimy kradzież i zrobimy piekło!